α' λυκείου

Το Π.Σ για τα Αρχαία  Ελληνικά  στην Α΄ Λυκείου Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ  ΓΙΑ ΤΟ ΤΡΙΠΛΟ ΜΑΘΗΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ  ΚΑΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ Α΄ ΛΥΚΕΙΟΥ 1. Κινείται στην τροχιά όχι της απόκτησης γνώσεων, αλλά της -μέσω κατάλληλου χειρισμού των γνώσεων αυτών- απόκτησης δεξιοτήτων και ικανοτήτων, οι οποίες οδηγούν στον «κριτικό γραμματισμό». o Το νέο ΠΣ διαφέρει από το παλαιό, που έδινε πολλά κομμάτια γνώσεων σε μια σειρά. Έπρεπε όλα να καλυφθούν με την ίδια σειρά, στο ίδιο βάθος και στους ίδιους χρόνους. Τώρα, οι γνώσεις είναι περιορισμένες, και η έμφαση πέφτει στη μεταποίησή τους σε δεξιότητες και ικανότητες. Η πρόσληψη των γνώσεων οδηγούσε σε παθητικό μαθητή-δέκτη. Η δημιουργία ατόμων με γνώσειςδεξιότητες-ικανότητες οδηγεί σε ενεργό μαθητή-δέκτη. 2. Παρακολουθεί τη διεθνή επιστημονική βιβλιογραφία πάνω στο αντικείμενο και τα ερμηνευτικά ρεύματα. o Την τελευταία εικοσαετία άλλαξαν πολλά στη γλωσσοδιδακτική. Άλλαξε η σχέση σχολείου και κοινωνίας. Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ  ΓΙΑ ΤΟ ΤΡΙΠΛΟ ΜΑΘΗΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ  ΚΑΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ Α΄ ΛΥΚΕΙΟΥ 3. Συνδέει τις ασύνδετες ως τώρα πρακτικές διδασκαλίας της αρχαίας και της νέας ελληνικής γλώσσας και της αρχαίας και νέας γραμματείας. o Έτσι δημιουργείται ένα ενιαίο (με παραλλαγές, φυσικά) σχήμα, και επιπλέον: η διαθεματικότητα στη διδακτική πρακτική ενγένει και η διαχρονία στη μελέτη της ελληνικής γλώσσας παύουν να αποτελούν κενό λόγο. 4. Όπως και για τα άλλα δύο μαθήματα της τριάδας, έτσι και στα Αρχαία, η άρθρωση του Π.Σ. γίνεται σε πέντε στήλες ανά μονάδα μάθησης. o στο συγκεκριμένο μάθημα ανά χωρίο της ύλης του σχολικού εγχειριδίου, λ.χ. των διδασκομένων από τα Ελληνικά του Ξενοφώντα ή από τις Ιστορίες του Θουκυδίδη), ως εξής: ΣΤΗΛΗ Α: Γνώσεις για τον (αρχαίο) Κόσμο, τις Αξίες του ΣΤΗΛΗ Β: «Καλλιέργεια γραμματισμών» ΣΤΗΛΗ Γ: «Γνώσεις για την (αρχαία) Γλώσσα» ΣΤΗΛΗ Δ: «Διδακτικές Πρακτικές» ΣΤΗΛΗ Ε: «Αξιολόγηση» ΣΤΗΛΗ Α: Γνώσεις για τον (αρχαίο) Κόσμο,  τις Αξίες του Ανά συγκεκριμένο χωρίο του Ξενοφώντα ή του Θουκυδίδη, καταχωρούνται «Οι Γνώσεις για τον Κόσμο», ή «Αξίες του αρχαίου κόσμου». Η προσπάθεια είναι η συγκεκριμένη πρώτη ύλη του χωρίου, εκκινώντας από τα επιμέρους και τα συγκεκριμένα δεδομένα του, να αναχθεί σε κάτι πιο αφηρημένο και καθολικό, δηλαδή είτε σε κάποια αξιοπρόσεκτη παρατήρηση του συγγραφέα με διδακτικό απόβαρο, είτε στην οικουμενική αξία του χωρίου. • Σημείωση: οικουμενικές αξίες: τέτοιες είναι, λ.χ., οι τέσσερις βασικές αρετές κατά Πλάτωνα, ανδρεία, σωφροσύνη (=αυτοσυγκράτηση), σοφία (πόθος για γνώση), η οσιότητα (η απόδοση στους θεούς ό,τι ανήκει σ’ αυτούς), η δικαιοσύνη (που εναρμονίζει όλες τις προηγούμενες αρετές), η ‘αγωνιστικότητα’ του αρχαίου Έλληνα, η ‘φιλία’ κ.λ.]. Στα ΑΕ της Α΄Λυκείου η ύλη είναι ιστοριογραφική. Αλλά η αξία του κάθε μελετώμενου χωρίου δεν ενδιαφέρει ως μαρτυρία για την αναπαράσταση του ιστορικού γεγονότος τόσο όσο ως προς τις άλλες κατηγορίες γνώσης που μπορεί να εξορυχθούν από αυτό -καθότι πρόκειται για μάθημα φιλολογικό, και όχι για μάθημα ιστορίας. ΣΤΗΛΗ Β: «Καλλιέργεια γραμματισμών» Εδώ ο γραμματισμός νοείται [πέρα από τις βασικές πλευρές του όρου, που είναι η κατανόηση προφορικού και γραπτού λόγου, και η παραγωγή προφορικού και γραπτού λόγου], και ως τεχνογραμματισμός—πολύ στενότερα: ως «λογοτεχνικός γραμματισμός». Δηλ. προσέχει τα ακόλουθα σημεία: (α) Τα γένη και είδη της αρχαίας γραμματείας, ξεκινώντας από τα τρία βασικά: το Έπος, τη Λυρική Ποίηση, το Δράμα, και πηγαίνοντας, όπου χρειάζεται, στα είδη ή και τα υποείδη (λ.χ. στο ‘ανέκδοτο’, τη ‘νουβέλα’ κ.ο.κ