Αγγελική Σχοινά
Καλημέρα και Αντίο
Η Αγγελική Σχοινά γεννήθηκε το 1988 και αποφοίτησε το 2010 από το Παιδαγωγικό τμήμα δημοτικής εκπαίδευσης Πατρών. Ασχολείται με την παράπλευρη στήριξη μαθητών μέσα στην τάξη, καθώς και τη θεραπεία μέσω τέχνης. Γράφει παραμύθια και ανήκει στη συντακτική ομάδα του περιοδικού Το Παραμύθι. Το Καλημέρα και Αντίο είναι το πρώτο της μυθιστόρημα. Μπορείτε να επικοινωνήσετε με την Αγγελική στο
[email protected] com
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΧΟΙΝΑ
Καλημέρα και Αντίο ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ
Καλημέρα και Αντίο ISBN (έντυπης έκδοσης): 978-960-99666-1-0 Δεκέμβριος 2010 Πίνακας εξωφύλλου: Αγγελική Σχοινά Γραφιστική επιμέλεια: Ελένη Λαμπροπούλου Διορθώσεις - επιμέλεια: Γιάννης Πλιώτας Εικονογράφηση: Αγγελική Σχοινά ΒΟΡΕΙΟΔΥΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Κάνιγγος 16, 45444, Ιωάννινα 2651302783 / 6947328011 /
[email protected] http://voreiodytikes.blogspot.com
Άδεια Creative Commons Αναφορά προέλευσης - Μη Εμπορική Χρήση Παρόμοια Διανομή 3.0 Μη εισαγόμενο
Με τη σύμφωνη γνώμη εκδότη και συγγραφέα, επιτρέπεται σε οποιονδήποτε αναγνώστη η αναπαραγωγή του έργου (ολική, μερική ή περιληπτική, με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο), η διανομή, η παρουσίαση στο κοινό και η τροποποίηση, απόδοση κατά παράφραση ή η διασκευή του, υπό τις ακόλουθες προϋποθέσεις: αναφορά της πηγής προέλευσης, μη εμπορική χρήση του έργου και αν τροποποιήσετε ή δημιουργήσετε περαιτέρω βασισμένοι στο έργο, θα μπορείτε να διανείμετε το έργο που θα προκύψει μόνο με την ίδια ή παρόμοια άδεια. Αναλυτικές πληροφορίες για τη συγκεκριμένη άδεια cc, διαβάστε στο: http://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/3.0/
Στις φίλες και στους φίλους μου : )
ΈΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ προς τη μαμά, την Ελένη, τον μπαμπά και τη Νεφέλη. Επίσης στο φίλο Γιάννη.
1.
«Μη με περιμένεις το βράδυ…» Είχε ετοιμαστεί γρήγορα, είχε τυλίξει το σμαραγδί μαντίλι της γύρω από το λαιμό και είπε ένα ξερό «γεια» όταν τον είδε να μπαίνει. Ο Φίλιππος έμεινε για μερικά δευτερόλεπτα σαστισμένος, να παρατηρεί το κουδουνάκι με το κόκκινο κορδόνι και τις μπλε χάντρες να ταλαντεύεται κρεμασμένο από το πόμολο της πόρτας. Εκείνη η γυναίκα είχε μια άκρως αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά, περιβαλλόταν από ένα μυστήριο το οποίο δημιουργούσε μόνη της για προστασία. Ήξερε ότι ήταν δική του, μα κάτι στιγμές σαν κι αυτή αμφέβαλλε. Ίσως είναι αυτό που τον κρατούσε ακόμα κοντά της. Μη με περιμένεις το βράδυ… Τι σήμαινε αυτό; Σούφρωσε τα χείλη και πείραξε τα μαλλιά του με τη χαρακτηριστική κίνηση που η Ζωή λάτρευε, και ο Φίλιππος την έκανε κάθε φορά που ήθελε να διώξει από τις
-7-
Αγγελική Σχοινά
σκέψεις του ό,τι τον προβλημάτιζε. Σηκώθηκε και κατευθύνθηκε προς το μπάνιο. Ένας άνδρας αναμφίβολα ωραίος, με πονηρό βλέμμα και αθώο χαμόγελο, ψηλός και αδύνατος, με μαλλιά καστανόξανθα και μάτια αμυγδαλωτά σχιστά. Ο Φίλιππος. Ήξερε πώς να ρίχνει μια γυναίκα και αυτό αποτελούσε το πιο ενδιαφέρων χόμπι του. Στήριξε τα χέρια στα πλακάκια του τοίχου και άφησε επί ώρα το νερό να τρέχει στο σώμα του. Δεν σκεφτόταν τίποτα, αφηνόταν στη στιγμή. Έκλεισε τη βρύση και κοίταξε γύρω. Τα είχε κάνει πάλι όλα μούσκεμα. Τράβηξε την πετσέτα του και η φούξια πετσέτα της Ζωής έπεσε. Τη μάζεψε γρήγορα από το πάτωμα, την κρέμασε απ’ την πλευρά που φαινόταν στεγνή και τη χάιδεψε, σαν παιδί που έχει κάνει αταξία. Βγήκε από το μπάνιο με την πετσέτα τυλιγμένη γύρω απ’ τη μέση και έκλεισε αθόρυβα την πόρτα πίσω του. Έριξε μια ματιά στο χολ, ευτυχώς η Ζωή δεν ήταν εκεί. Έπεσε μπρούμυτα στο κρεβάτι και για αρκετή ώρα έμεινε εκεί. Νιάου… Νιάου… Το αγνόησε μα εκείνο συνέχισε, έτριβε την ουρά του σ